به گزارش ایران دکونومی، بررسی‌ها نشان می‌دهد درباره اینکه تغییر ساعت یک مسئله جهانی است یا خیر می توان گفت در حال حاضر حدود ۴۰ درصد از کشورهای جهان ساعت تابستان و زمستانی دارند و باقی کشورهای جهان تصویب کرده اند که ساعت را در تمام طول سال ثابت نگه دارند. آن ۴۰ درصد کشورها که ساعت را تغییر می دهند هم از یک نظم واحد پیروی نمی کنند. برخی از کشورهای جهان ساعت را در آغاز بهار و پاییز تنها نیم ساعت جا به جا می کنند، برخی تنها ۴۰ دقیقه جا به جا می کنند، اما بیشتر کشورهایی که ساعت را تغییر می دهند، یک ساعت جلو و عقب شدن آن را پذیرفته‌اند.

۷۰ کشور جهان در حال حاضر ساعت را در آغاز بهار و آغاز پاییز جابه‌جا می کنند. مدافعان تغییر ساعت معتقدند این کار باعث کاهش مصرف انرژی می شود. بعد از ظهرهای طولانی به نفع صنعت توریسم است و مردم وقت بیشتری برای گشتن در تفرج گاه‌ها و استفاده از روشنایی روز دارند. مخالفان تغییر ساعت می گویند دلیلی وجود ندارد که تغییر ساعت باعث کاهش مصرف انرژی شود، اما آمارهای زیادی وجود دارد که نشان می دهد تغییر ساعت باعث افزایش حوادث رانندگی، افزایش حوادث محل کار، مشکلات خواب، مشکلات خوردن، تشدید افسردگی و حتی افزایش خودکشی می شود.

اما در ایران تغییر ساعت رسمی در آغاز بهار و پاییز اولین بار در سال ۱۳۷۰ تبدیل به قانون شد. تغییر ساعت به مدت دو سال به تعویق افتاد اما در سال 1386، مجلس قانونا دولت را مجبور کرد که تغییر ساعت را اجرایی کند. در مجلس یازدهم نمایندگان طرحی را نوشتند که در آن خواهان لغو قانون تغییر ساعت و توقف جا به جایی ساعت در بهار و پاییز شده بودند.

درنهایت اردیبهشت 1401 با تصویب مجلس، اعلام شد ساعت رسمی کشور از سال ۱۴۰۲ تغییر نمی کند اما با وجود اینکه از قبل اعلام شده بود، با تغییر سال دیگر ساعت‌های تغییر نمی‌کنند، برخی کاربران از ابتدای سال ۱۴۰۲ اعلام کردند ساعت‌های گوشی، تبلت و وسایل الکترونیکی آنها به طور خودکار یک ساعت به جلو کشیده شده است.

لینک کوتاه :
اشتراک گذاری : Array