زندگینامه دکتر سکینه پری همدانی، اولین جراح زن ایران

به گزارش ایران دکونومی، در قدیم پزشکی یک شغل مردانه بوده و به همین دلیل چهره مردانه‌ای به خود گرفته است. با این که پزشکی هم‌چنان چهره مردانه خود را حفظ کرده، ولی از اولین حوزه‌های اجتماعی که زنان ایرانی توانستند وارد آن شوند، محسوب می‌شود. در دوره‌های مختلفی از تاریخ، زنان ایرانی با محدودیت‌های زیادی روبه‌رو بوده‌اند، ولی در اواسط دوره قاجار به دلیل دگرگونی‌های اجتماعی، زنان ایرانی توانستند در حوزه طب حضور پیدا کنند.

زندگینامه سکینه پری همدانی

دکتر سکینه پری همدانی در سال 1277 شمسی، مصادف با حکومت قاجار در امپراتوری روسیه چشم به جهان گشود. مادرش ریحانه از ارامنه ایران بود و پدرش نصرالله همدانی نام داشت. وی تحصیلات مدرسه و دانشگاهی‌اش را در شهر آستاراخان به اتمام رساند و در سن 26 سالگی، موفق به کسب مدرک پزشک عمومی شد.

تا قبل از مصاحبه رسمی با دکتر پری، عده‌ای بر این باور بودند که او در شهر همدان متولد شده و سپس به همراه خانواده‌اش به شوروی مهاجرت کرده است. بعدها در مصاحبه‌ای که از طرف مجله اطلاعات بانوان با سکینه پری شکل گرفت، وی محل تولدش را باغچه‌سرای شوروی بیان کرد.

دکتر سکینه پری در ابتدا موفق به کسب تخصص زنان شد. او رشته پزشکی را در سال 1307 در شوروی سابق به پایان رساند و در سال 1312 در سن 31 سالگی در رشته جراحی و سرطان شناسی تخصص گرفت. یکی از افتخارات دکتر پری همدانی در دانشگاه شوروی سابق، کسب مقام شاگرد اولی در زمینه جراحی بود.

شروع دوره طبابت دکتر سکینه پری همدانی

بانو سکینه پری همدانی به مدت پنج سال در بیمارستان‌های شوروی هم‌زمان با حکومت لنین طبابت می‌کرد. براساس گفته برخی منابع، پدر و مادر دکتر سکینه پری در یک‌زمان از دنیا رفتند و این واقعه باعث افسردگی دکتر سکینه پری شد. وی پس از این اتفاق، تصمیم گرفت شوروی را به مقصد ایران ترک کند.

بانو سکینه پری در سن 36 سالگی با مساعدت سفیر وقت ایران در شوروی و به‌ همراه تنها خواهرش رهسپار ایران شد و فصل تازه‌ای از زندگی را ورق زد. ورود سکینه پری به ایران همزمان با بازگشایی دانشگاه تهران بود. او در بازگشت به ایران در آزمونی برای گرفتن اجازه طبابت شرکت کرد و پس از کسب اجازه محکمه پزشکی خود را در تهران باز کرد.

اما آشنایی او به زبان ترکی سبب شد پیشنهاد شرکت شیلات برای کار در شهر «قره سو» را بپذیرد و در مسیر جدیدی قرار بگیرد. وی به مدت چهارده سال در این شهر سکونت گزید و در همان جا هم ازدواج کرد. هر چند ازدواج ایشان زیاد طولی نکشید و زندگی مشترک او پس از گذشت چهار سال به طلاق انجامید.

سکینه پری همدانی در سن ۴۸ سالگی و پس از گذراندن آزمون‌های تئوری و عملی نزد چند پزشکِ باسابقه در تهران، موفق به دریافت تاییدهٔ تحصیلی از سوی وزارت معارف ایران شد و گواهی اشتغال و جراحی‌اش را دریافت کرد و بدین ترتیب، به عنوان نخستین جراح زن ایرانی به‌شمار آمد.

تاسیس مطب در بندر گز

دکتر سکینه پری همدانی بعد از جدا شدن از همسرش، بندرگز را برای سکونت انتخاب کرد. وی با تأسیس مطب در این شهر به طبابت مشغول شد. او کمک و یاری به نیازمندان و افراد بی‌بضاعت را سرلوحه کارش قرار داد و در طول عمرش از کوچک‌ترین لطفی دریغ نکرد.

در سال‌هایی که در مطب بندرگز فعالیت می‌کرد، از آمریکا و تهران چندین دعوت‌نامه برای حضور در همایش و تدریس در دانشگاه دریافت کرد. برخلاف تصور، دکتر سکینه پری به جز شرکت کردن در یک دوره آموزشی-تخصصی در دانشگاه تهران، در هیچ یک از مراسم‌ها حضور پیدا نکرد.

طبق آخرین شنیده‌ها، بانو پری تا سن 70 سالگی در مطب شخصی‌اش، خود بیماران را ویزیت می‌کرد. دکتر پری با وجود نیاز مالی در دهه آخر زندگی‌اش، بیشتر بیماران را به‌طور رایگان می‌پذیرفت. وی در طول حیاتش برای درمان بیماران سرطانی تلاش‌های بسیاری نمود و خدمات ارزنده‌ای انجام داد.

درگذشت سکینه پری همدانی

سرانجام سکینه پری سال 1357 در سن 80 سالگی در بندر درگز درگذشت و در آرامستان شهر بندرگز به خاک سپرده شد. سکینه پری کسی بود که با استعداد و علم پزشکی بالای خود، هیچ زمان به‌دنبال زندگی پرزرق‌وبرق نبود و همواره ساده‌زیستی و کمک به افراد بی‌بضاعت را بر هر کار دیگری ترجیح می‌داد.  او خود می‌گفت: «زندگی من با عشق و خدمت به مردم آمیخته بود.»

همچنین بخوانید:

ایران درودی، خالق تصاویری از کمال و اعتلا

مه‌لقا ملاح؛ مادر محیط زیست ایران

زنی که ۲ میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کرد