ICO ،‌STO و IPO چیست و چه تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند؟

عرضه اولیه سکه یا کوین(ICO)، عرضه توکن اوراق بهادار (STO) و عرضه اولیه عمومی (IPO) همه انواع جذب سرمایه هستند که شرکت‌ها برای افزایش سرمایه از آنها استفاده می‌کنند.

چه شرکت با فروش دارایی‌های دیجیتال از طریق ICO یا STO جذب سرمایه کند و چه بازارهای سهام سنتی با IPO ارتباط داشته باشند، افزایش سرمایه یکی از اهداف اصلی استارتاپ‌ها می‌باشند، زیرا احتمالاً موفقیت یا شکست یک پروژه را تعیین می‌کند. بنابراین، یک کسب و کار باید اقدامات لازم را برای تضمین سرمایه گذاری‌های کافی برای کمک به پیشرفت شرکت انجام دهد.

در این مقاله قصد داریم به مفهموم ICO ،STO ،IPO، مقایسه آن‌ها با یکیدیگر و تفاوت‌های اساسی بین عرضه رمزارزها و مواردی از این قبیل بپردازیم. با ما همراه باشید.

عرضه اولیه کوین (ICO) چیست؟

ICO مخفف عبارت Initial Coin Offering و به معنای عرضه اولیه کوین است. در کریپتو یکی از محبوب‌ترین و کارآمدترین روش‌های جذب سرمایه برای استارتاپ‌های بلاکچین این روش است.

شرکتی که یک ICO را انتخاب می‌کند، با انتشار وایت پیپر هدف پروژه را مطرح می‌کند و به سرمایه‌گذاران اطلاعات فنی می‌دهد. وایت پیپر اساساً یک رودمپ برای چگونگی برنامه‌ریزی شرکت برای رشد و موفقیت است.

شرکت‌کنندگان به جای خرید سهام سنتی مانند سهام مالکیت یک شرکت، با خرید توکن‌، به افزایش سرمایه آن کمک می‌کنند. با این حال، برخلاف IPOها، سرمایه‌گذاران نمی‌توانند در شرکت سهام داشته باشند و در تصمیمات مدیریت داخلی شرکت کنند.

از سوی دیگر، سرمایه گذاران می‌توانند از ارز دیجیتال به دست آمده برای کمک به اکوسیستم پروژه استفاده کنند. به دلیل فرآیند ساده، ICOها را می‌توان به سادگی راه اندازی و منتشر کرد؛ به ویژه برای مشاغل کوچک و متوسط مناسب است.

اتریوم، بلاکچینی است که اکثر عرضه‌های اولیه کوین در آن انجام شده است. البته بعدها با رشد بلاکچین‌های دیگر نیز این اتفاق برای آنها افتاد. پروتکل قرارداد هوشمند به توسعه دهندگان این امکان را می‌دهد تا به راحتی توکن‌های مشتق شده مبتنی بر بلاکچین را ایجاد و عملکردهای داخلی انعطاف پذیر مانند محاسبات خودکار وجوه دریافتی را تولید کنند. در اکوسیستم اتریوم، توکن‌ها به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.

NEO یکی دیگر از پلتفرم‌های موفق بلاکچین برای ICO است که پس از محبوبیت اتریوم ایجاد شد. ویژگی قرارداد هوشمند ICO نئو گاهی اوقات به اتریوم ترجیح داده می‌شود، زیرا طراحی آن مقیاس پذیری بیشتری را با 10000 تراکنش در ثانیه ارائه می‌دهد.

عرضه توکن اوراق بهادار (STO) چیست؟

STO مخفف عبارت Security Token Offering یا همان توکن‌های اوراق بهادار است. در پی اتفاقی که با محیط غیرقانونی ICOها روی داد، STOها برای ارائه حفاظت بالاتر و ابزار شفاف‌تر جمع‌آوری سرمایه برای سرمایه‌گذاران ایجاد شدند.

توکن‌های اوراق بهادار مشابه اوراق بهادار سنتی بوده و اساساً نمایانگر مالکیت دارایی‌ها و حقوق اقتصادی هستند. آنها حقوق یکسانی را برای مشارکت در سود، سود سهام و رای دادن در تصمیمات مدیریتی مهم فراهم می‌کنند. اغلب، آنها به دارندگان حق داشتن نوعی از حقوق صاحبان سهام یا مالکیت یک دارایی خاص مانند املاک و مستغلات، تراست، LLC (شرکت با مسئولیت محدود، نوع خاصی از شرکت سهامی خاص در ایالات متحده) و غیره را می‌دهند.

هدف و مفهوم STOها نیز در یک وایت پیپر توضیح داده شده است، اما نیاز به رعایت قوانین اوراق بهادار حوزه قضایی محل صدور آنها دارد و باید توسط مقامات نظارت مالی ملی تایید شود.

اولین شرکتی که STO را راه اندازی کرد، گروه پرتورین (Pretorian) مستقر در ایالات متحده بود که این پلتفرم را در مارس 2018 در کمیسیون اوراق بهادار و تبادل ایالات متحده ثبت کرد. این پلتفرم به عنوان یک پلتفرم سرمایه گذاری در املاک و مستغلات رمزارزی است.

عرضه اولیه عمومی (IPO) چیست؟

IPO زمانی اتفاق می‌افتد که یک شرکت خصوصی سهام خود را برای فروش به سرمایه گذاران نهادی یا خرد در بورس‌هایی مانند بورس نیویورک (NYSE) قرار می‌دهد.

در فضای کریپتو، این شرکت دارایی‌های دیجیتال کسب و کار خود را به عموم مردم می‌فروشد. شرکت ارز دیجیتالی که تصمیم به جمع آوری وجوه با عرضه اولیه عمومی می‌کند، باید تحت نظارت عمومی شدید قرار گیرد و الزامات جدی مقامات را که بر شرکت‌های دولتی نظارت می‌کنند، برآورده کند. این فرآیند برای تبدیل شرکت از خصوصی به عمومی ضروری است.

مانند ICO‌ها و STO‌ها، IPO‌ها ابتدا در یک وایت پیپر تعریف می‌شوند. سپس باید توسط پذیره‌نویس‌ها یا بانک‌های سرمایه‌گذاری که به‌عنوان دلال بین شرکت صادرکننده و عموم مردم عمل می‌کنند تا به شرکت در فروش مجموعه اولیه کوین‌هایش کمک کنند، حمایت شوند. پذیره نویسان و بانک‌های سرمایه گذاری به تعیین قیمت دارایی کمک می‌کنند، آن را برای سرمایه گذاران تبلیغ می‌کنند و مدارک لازم را برای برآورده کردن الزامات قانونی قبل از راه‌اندازی IPO ارائه می‌کنند.

تفاوت بین ICO و STO چیست؟

تفاوت اصلی در ماهیت دارایی دیجیتال ارائه شده است. در یک ICO، دارایی‌های دیجیتال به عنوان ابزارهای خدماتی طبقه بندی می‌شوند و می‌توانند صدور بی‌نهایت داشته باشند.

ICO‌ها اغلب با طرح‌های پامپ و دامپ همراه بوده‌اند. از سوی دیگر، ارائه توکن‌های اوراق بهادار نشان دهنده اوراق بهادار واقعی مانند اوراق قرضه یا سهام است و به یک شرکت با ثبات‌تر گره خورده است.

از نظر قانون نیز تفاوت قابل توجهی وجود دارد. STOها مانند IPOهای سنتی تحت قوانین اوراق بهادار قرار می‌گیرند، در حالی که ICOها اینطور نیستند و این نشان دهنده یک سیستم کمتر شفاف است. در نتیجه، STOها امنیت بیشتری را برای استارتاپ‌ها فراهم می‌کنند، زیرا توکن‌ها باید توسط کمیسیون امنیت و تبادل محلی ثبت و بازرسی شوند.

با STOها، هر تراکنش توسط مقامات مربوطه نظارت می‌شود و اگرچه معاملات و فرآیندهای سرمایه‌گذاری طولانی‌تر هستند، سرمایه‌گذاران بیشتر احساس محافظت می‌کنند.

تفاوت بین IPO و ICO چیست؟

شرکت‌های تثبیت‌شده با استفاده از IPOها سرمایه جمع‌آوری می‌کنند، در حالی که استارتاپ‌های جوان جدید از ICO برای جذب سرمایه استفاده می‌کنند.

یکی از تفاوت‌های اصلی این است که سرمایه گذار در ازای تامین مالی چه چیزی دریافت می‌کند. در مورد یک IPO، سرمایه گذار حق دارد در شرکت دارایی (مالکیت دارایی‌هایی که ممکن است بدهی‌های دیگری داشته باشد) حق رای داشته باشد.

در مورد ICO، سرمایه گذار دارای حقوق صاحبان سهام شرکت و حق رای در تصمیم گیری‌های مهم داخلی نیست. ارزش یک کوین معمولاً با پیشرفت هر پروژه و ارزش بازار تعیین می‌شود.

ICO‌ها در زمان راه اندازی شرکت مبتنی بر بلاکچین رخ می‌دهند. در مقابل، یک شرکت خصوصی تصمیم می‌گیرد پس از تبدیل شدن به یک تجارت قوی‌تر و داشتن یک محصول یا خدمات طولانی مدت، IPO را در مرحله بعدی راه اندازی کند.

مقررات یکی دیگر از تمایزهای مهم بین ICO و IPO است. در حالی که یک ICO عمدتاً توسط قراردادهای هوشمند خودکار و دیجیتالی خود تنظیم می‌شود، یک IPO باید قبل از تأیید توسط نهاد نظارتی محلی مربوطه، مراحل سختگیرانه، بررسی دقیق و انطباق را طی کند.

مزیت اصلی ICO نسبت به روش IPO، از بین بردن واسطه‌هایی است که معمولاً فرآیندها را طولانی، ناکارآمد و پرهزینه‌تر می‌کنند.

چرا STO نسبت به IPO برتری دارد؟

در حالی که STO و IPO هدف یکسانی از افزایش سرمایه در ازای امنیت دارند، اما در فرآیندها و ابزارهای مورد استفاده متفاوت هستند.

فناوری بلاکچین مزیت اصلی را به STO‌ها ارائه می‌دهد. STO‌ها روشی مقرون به صرفه‌تر و ساده‌تر برای جذب سرمایه ارائه می‌کنند. از سوی دیگر، IPOها نیازمند استخدام واسطه‌هایی هستند که باید به آنها پاداش داده شود که در نهایت بر موفقیت یا شکست تأثیر می‌گذارد.

STO همچنین به شرکت‌های کوچک‌تر و متوسط اجازه می‌دهد تا سرمایه خود را افزایش دهند، چیزی که قبل از شروع عرضه ارزهای دیجیتال غیرقابل تصور بود. علاوه بر این، بازارهای تجاری سنتی معمولاً فقط در ساعت کار اداری باز هستند. از سوی دیگر، بازارهای بلاکچین و کریپتو 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته باز هستند و در نتیجه نقدینگی بالاتر و حجم معاملات افزایش می‌یابد.

IPO و STO به سرمایه گذاران این امکان را می‌دهند که سهام یک شرکت را همراه با سود سهام، نقدینگی و حق رای به دست آورند. با این حال، ابزارهای مالی که امکان مالکیت چنین چیزهایی را فراهم می‌کند، متفاوت است. در یک IPO، سرمایه گذار سهامی را خریداری می‌کند که نشان دهنده دارایی است، در حالی که در یک STO، سرمایه گذار توکن‌های دیجیتال را خریداری می‌کند.

فرآیندهای خودکار فناوری بلاکچین به STOها این امکان را می‌دهد تا با کاهش حداکثر 40 درصدی عمدتاً در هزینه‌های واسطه‌ها و هزینه‌های شناورسازی مرتبط با IPOها، به میزان قابل توجهی در هزینه‌های ارائه صرفه‌جویی کنند.

در نهایت، پوشش منطقه بین IPO و STO متفاوت است. STO از نظر انعطاف پذیری نسبت به IPO برتر است، زیرا به شرکت‌ها اطمینان بیشتری از محافظت در برابر تقلب می‌دهد. STO به یک کشور محدود نیست، مانع ورود کمتری دارد و دسترسی شفاف‌تری به جذب سرمایه برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند. در عوض، IPO‌ها معمولاً فقط در منطقه‌ای که در آن صادر می‌شوند عمل می‌کنند و فقط سرمایه گذاران محلی می‌توانند در این فرآیند شرکت کنند.
در این مقاله به بررسی روش‌های مختلف جمع‌آوری سرمایه برای شرکت‌ها و استارتاپ‌ها پرداختیم. اگر می‌خواهید در مورد انواع مختلف جذب سرمایه بیشتر بدانید یا در حال تاسیس یک استارتاپ هستید و انتظار دارید عمیق‌تر به این موضوع بپردازید، حتماً به اندازه کافی درباره آن‌ها تحقیق نمایید.