به گزارش ایران دکونومی، بررسی‌ها نشان می‌دهد که به‌دلیل افزایش نرخ تورم و جهش‌های نرخ ارز، ارزش واقعی و دلاری یارانه نقدی در سال‌های اخیر نسبت به زمان شروع سیاست هدفمندسازی یارانه‌ها به شکل قابل توجهی کاسته شده است.

دولت محمود احمدی‌نژاد در آذر ماه سال ۱۳۸۹ اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها را آغاز کرد، این قانون با هدف حمایت از قشر کم‌درآمد جامعه تصویب شد. و بر این اساس قرار بود قیمت حامل‌های انرژی به صورت پلکانی افزایش یافته و درآمد حاصل از آن صرف پرداخت یارانه نقدی و همچنین فعالیت‌های فرهنگی و عمرانی شود.

 در نخستین مرحله از قانون هدفمندسازی یارانه‌ها، دولت به حساب خانوارها برای جبران قدرت خرید آنها برای هر نفر مبلغ ۴۵ هزار و پانصد تومان واریز کرد. ارزش دلاری این یارانه به اندازه خرید ۳۷.۷ دلار بود.

ارزش یارانه 45 هزار تومانی در سال 89 معادل 46 دلار بوده است، اما سالانه این مبلغ کاهش پیدا کرده و در سال 99 و 1400 ارزش دلاری یارانه های نقدی به ترتیب به 4 و 3 دلار رسید.

اکنون در سال 1402، ارزش واقعی یارانه 45 هزار و 500تومانی سال 89 برای هر نفر بیش از 900 هزار تومان است و هر خانوار حدود سه میلیون و 600 هزار تومان باید یارانه نقدی دریافت کند.

 در سال 1402، معادل دلاری یارانه تنها 6.9 دلار است. یعنی یک هشتم سال 89.

و دولت برای تامین این کسری مجبور به استقراض و چاپ پول می‌شود و این اقدام خود تورم‌زاست و ارزش یارانه نقدی باز هم کم و کمتر می‌شود و به دوری باطل تبدیل می‌شود.

دولت توان افزایش یارانه نقدی را ندارد برای همین از طرح کالابرگ الکترونیک رونمایی کرده است، طرحی که بر اساس آن قرار است 5 دهک اول جامعه مشمول دریافت اعتبار اضافی 120هزارتومانی برای خرید کالاهای مشخص‌شده به قیمت سال 1401 شوند.

افزایش پلکانی یارانه نقدی طی سال‌های اخیر نتوانسته است در حفظ قدرت خرید خانوار موثر باشد. بنابراین به نظر می‌رسد برای حمایت از دهک‌های کم‌درآمد جامعه، مهار تورم باید نسبت به افزایش میزان یارانه‌های نقدی در اولویت باشد.

لینک کوتاه :
اشتراک گذاری : Array