اثنا، مجری محبوب یا انحصاری؟
به گزارش ایران دکونومی، یکی از وجوه تمایز نمایشگاه اینوتکس این است که با همکاری پیمانکاران مختلفی که با عنوان «همیار» یا «پارتنر» اینوتکس شناخته می‌شوند، برگزار می‌شود. این افراد که از فعالین اکوسیستم استارتاپی ایران و اغلب استارتاپ هستند، بنا بر تجربه و تخصص خود با ارائه پروپوزال به پارک فناوری پردیس، در صف انتخاب قرار می‌گیرند و پس از بررسی از طرف پارک برای پیمانکاری بخشی از نمایشگاه انتخاب می‌شوند.
حسام حسینی، مدیرعامل شرکت اثنا که مجری و پیمانکار نمایشگاه اینوتکس از سال ۲۰۱۸ به بعد (به جز ۲۰۲۲) است، گفتگویی با پایگاه خبری ایران دکونومی در خصوص برگزاری نمایشگاه‌های اینوتکس داشت. گفتگوی ما را دنبال کنید:
لطفاً از چالش‌های برگزاری نمایشگاه اینوتکس بگویید:
اصلی‌ترین چالش از همان اول تا به الان نحوه اعلام ثبت نام تا گرفتن غرفه‌هاست که به نظر من ساختار بیزینسی ندارد. فقط باید منتظر باشید، حتی تا هفته آخر معلوم نمی‌شود چه کسانی در نمایشگاه حضور دارند. مثلاً در سال ۱۳۹۸ ما سه سالن داشتیم، دو شب قبل نمایشگاه شرکت‌ها به اندازه یک سالن انصراف دادند که ما مجبور شدیم یک سالن را جمع کنیم و در دوسالن کار کنیم.
البته من فکر می‌کنم طبیعی‌ست که با توجه به حمایتی و دولتی بودن این نمایشگاه این چالش‌ها را به همراه داشته باشد.
یکی دیگر از چالش‌ها مکان و شرایط سالن بود که در گرم‌ترین روز سال تهویه سالن قطع شد. حتی در توئیتر هم هشتگی وایرال شد به اسم رویداد خیلی گرم که هم برای مخاطب گرم و پرشور بود هم سالن گرم را تداعی می‌کرد.
از این دست چالش‌ها زیاد بود که برای هر رویدادی طبیعی است.
سخت‌ترین دوره اینوتکس برایتان کدام بود؟
سال ۱۳۹۸ سخت‌ترین سال بود، چرا که هم ما اشرافی به اکوسیستم نداشتیم و هم ساختار دولتی در حال تبدیل شدن به شبه خصوصی بود. پذیرش این موضوع سخت بود. در سال‌های بعد اما شرایط بهتر شد.
در زمان کرونا هم ما تقریباً اولین رویداد یا نمایشگاه آنلاین بودیم که از بستر و نرم‌افزار خاص استفاده کردیم. کل برنامه به صورت لایو بود. سایتی داشتیم که نمایشگاه مجازی در آن قرار داشت و به صورت زنده به هر سخنران یک تصویر می‌داد. در واقع ما یک ساختار تکنولوژی راه انداخته بودیم.
سالنی هم که در دسترس داشتیم خیلی مناسب نبود و خودمان استیج آمفی تئاتر بزرگ و سالن بزرگ را تجهیز کردیم.
ما سعی کردیم در هر سال نوآوری بصری تولید کنیم؛ مثلاً سالی که در نمایشگاه بین‌المللی اجرا شده (که به نظرم برای اینوتکس بستر بهتری است)، کل غرفه‌ها را با سازه‌های مقوایی و کارتن‌های دیجی کالا ساختیم؛ به نحوی ساختارشکنی در نمایشگاه بود. مجوز گرفتن برای این کارها خود مرحله پر چالشی بود. ما برای اینوتکس ۱۴۰۰ لگوهایی برای سازه‌های غرفه در روزهای پایانی سال سفارش دادیم که که متعلق به پارک است و نفع مالی برایمان نداشت، اما برای اینوتکس ارزش آفرین بود.
جای خالی اثنا در نمایشگاه
در سال ۱۴۰۰ افراد کلیدی تیم اثنا در زمان برگزاری به کرونا مبتلا و قرنطینه شدند، اما مدیریت آنلاین آنها منجر به برگزاری خلاقانه نمایشگاه شد. در اختتامیه نیز تندیس‌های مقوایی افراد مورد تقدیر قرار گرفتند.
تیم اثنا، در سال ۱۴۰۱ پیمانکار برگزاری نمایشگاه نبود که همین انتقادات مثبت و منفی زیادی را به پارک تحمیل کرد، برخی نبود تیم اثنا را اتفاق خوبی در مقابله با انحصارگری در رویداد می‌دیدند و گروه دیگری، انتقاد به عدم خلاقیت و نحوه برگزاری غیر از بخش نمایشگاهی داشتند.
چه شد که سال ۱۴۰۱ مجری نمایشگاه نبودید؟
طوری که ما متوجه شدیم بازرسی کل کشور به دلیل حضور مکرر اثنا پیشنهاد مناقصه داده‌بود که ما هم در این مناقصه شرکت کردیم و متاسفانه مناقصه را نبردیم.
نکته بسیار مهمی که در این مسئله هست این است که من به عنوان بازدیدکننده در سال ۱۴۰۱ نسبت به کاری که خودمان هر سال انجام می‌دادیم، نوآوری بصری ندیدم؛ صرفاً یک کپی ضعیف‌تر از طرح ما بود. البته که در بخش نمایشگاهی، که تجربه و تخصص داشتند، از دید من عملکرد خوبی داشتند، اینطور نیست که کارشان را زیر سوال ببریم.
امسال هم ما و پنج شرکت دیگر در مناقصه بودیم. تیم ما هم در سال ۱۴۰۰ هم امسال در تلاش برای انجام نوآوری است، مثلاً امسال فضای نمایشگاهی را با همان سالن افزایش دادیم. که این موضوع باعث افزایش مشارکت و در نتیجه افزایش بازدیدکنندگان می‌شود.
چرا مشارکت زنان کمرنگ شد؟
من نمی‌توانم در مورد بخش‌های دیگر نظری بدهم، اما در تیم اثنا تقریباً یک سوم تیم را بانوان تشکیل می‌دهند.
حتی ما از اینویارها (گروه داوطلب اینوتکس) در سال ۲۰۱۸ دو نیرو خانم را جذب کردیم که یکی از آنها هنوز هم با ما کار می‌کند و یکی دیگر به صورت فریلنسر مشغول است، درحالیکه ما نیروی آقایی از اینویارها جذب نکردیم.
پ‌ن: (هر چند این نگاه هم به تبعیض جنسیتی و عدم برابری اشاره دارد.)
آیا اثنا فقط از اینویارهای ساکن تهران کمک می‌گیرد؟
زمزمه‌ای در توئیتر مبنی بر عدم اختصاص امکانات ایاب و ذهاب، وعده غذایی و محل اسکان به نیروهای داوطلب (اینویار) راه افتاد. با پیگیری از اینوتکس، مشخص شد که به جز بخش اسکان، دیگر امکانات در اختیار اینویارها قرار می‌گیرد. کاربران این اتفاق را به عدم تمایل در همکاری با داوطلبین شهرستان تعبیر کردند.
چرا این اتفاق افتاد؟
کل قضیه این بود که در سال ۲۰۱۹ که اینویار داشتیم محل اسکان نداشتیم، چون محل برگزاری نمایشگاه بین‌المللی بود. در سال ۲۰۲۰ هم چون آنلاین بود، فقط نهار و میان وعده نیاز بود که مثل بچه‌های تیم خودمان از آنها پذیرایی کردیم و امسال هم خواهیم کرد. امسال قصد داشتیم که خوابگاه برای آنها فراهم کنیم که به دلایل مسائل حاشیه‌ای که سال ۱۴۰۰ اتفاق افتاد، از سمت پارک منع شدیم و کنسل شد.
یک خاطره از اینوتکس بگویید:
در سال اولی که اینوتکس را برگزار کردم عکسی از من در توییتر گذاشته شد که من در کربلا هستم و کنار آن، عکس دیگری از من در کانادا و این عنوان: کسی که اینوتکس را برگزار می‌کند، یک آقازاده است! اما نه من، نه شخصی از خانواده‌ام منصب دولتی نداشتیم. من تصمیم گرفتم کار خودم را انجام بدهم، زیرا ماهیت اکوسیستم این شکلی‌ست و همیشه این برچسب به ما خورده که ما آمده‌ایم و منابعی بردیم. اما ما هم در حمایت از اکوسیستم همیشه با آخرین توان کار کردیم و باید بگویم که اثنا هنوز حساب باز با پارک دارد، پس تنها هدفِ اثنا پول نبوده‌است.
