استارتاپ پیچ یا پیچ استارتاپی؟!

به گزارش ایران دکونومی، ایمان محمدعلی، مدیرعامل رویدان (استارتاپ برگزارکننده رویدادهای تخصصی)، از همیاران اینوتکس در بخش اینوتکس پیچ بود. رویدان، برای سال ۱۴۰۲، برگزارکننده اینوتکس پیچ نیست. ایران دکونومی به گفتگو با مدیرعامل رویدان پرداخته است:

از تجربیات سال‌های قبل بگویید:

من تقریباً پنج سال برای بخش اینوتکس پیچ همکار بودم. اوایل شکل‌گیری اکوسیستم درخواستی از طرف پارک پردیس مطرح شد که با استفاده از پیمانکاران بیرونی که در حوزه ایونت تجربه دارند، برگزار شود.

آن زمان مدیران شتابدهنده مرکز شتابدهی و نوآوری پارک فناوری پردیس، که مسئولیت رویدادها را برعهده داشتند، این موضوع را با ما مطرح کردند. با توجه به این درخواست کسانی که تیم و البته تخصص داشتند تصمیم بر شرکت و آماده‌سازی گرفتند.

به این شکل که تیم‌ها در قالب ارائه طرح خود را می‌دادند. طرح‌ها با توجه به ارائه و موضوع پذیرفته یا رد می‌شدند. دلیلی اصلی که رویدان بخش پیچ را  انتخاب کرد، این بود که نیاز بود درمورد کسب‌وکارها و تجربه کارآفرینان صحبت شود. قبل از اینوتکس پیچ این اتفاق بر بستر شتابدهنده‌هایی مثل دیموند، آواتک یا تریگ‌آپ می‌افتاد اما نیاز بیش از این بود. تیم‌ها در سراسر کشور دنبال این امکان بودند و به همین خاطر هم ما طرح خود را ارائه دادیم. تقریباً توانستیم در اوایل رویداد نزدیک شش، هفت میلیارد برای کسب وکارها جذب سرمایه کنیم. ما بخش بطل را هم که مسابقه جذابی بود، با ایده از رویداد سوان ارمنستان از سال ۱۳۹۹ به فینال اضافه کردیم و بازخورد خوبی هم گرفتیم.

چرا امسال برگزارکننده نیستید؟

حتی امسال هم از سمت پارک پیشنهاد داشتیم. اما احساس کردم دیگر نمی‌توانم کمکی به کسب‌وکارها کنم، چون در شرایطی هستیم که درصد مهاجرت بالا رفته و خیلی از استارتاپ‌ها شکست خوردند. و این که رویداد برای ما درآمدزا نبود، کاری بود که با علاقه پیش می‌رفت و به نوعی مسئولیت اجتماعی ما محسوب می‌شد و در تلاش بودیم که کسب وکارها رشد کنند. نسبت به بازه زمانی شش، هفت ماهه که وقت می‌گذاشتیم، تقریباً هزینه و درآمد ما یکی بود. این طور نبود که از جیب هزینه کنیم، اما سودآوری هم نداشت. به همین خاطر فکر کردم که تجربه‌ای که مدنظرم بود طی این سال‌ها به دست آوردم و امسال را قبول نکردم.

در برگزاری اینوتکس پیچ با چه چالش‌هایی مواجه بودید؟

یکی از مهم‌ترین و سخت‌ترین چالش‌ها این بود که با تیم‌ها که از فرهنگ‌های‌ مختلفی هستند جور شویم تا بتوانیم در روز ارائه یک داوری عادلانه و منصفانه انجام دهیم.

یکی دیگر از این چالش‌ها مشکلات بعضی از استارتاپ‌ها از داوری‌ها بود. اگر ایرادی می‌گرفتیم بعضی از آنها سخت قبول می‌کردند یا حتی در فضای مجازی شروع به مخالفت  می‌کردند، ولی ما در تلاش بودیم که در طی این سال‌ها همیشه با انصاف داوری کنیم. همیشه سعی کردیم به دور از لابی کردن و … باشد. در تلاش بودیم که در حق کسی اجحاف نشود.

نقاط ضعف و قوت اینوتکس را کجا دیدید؟

صادقانه کمتر سازمان دولتی دیده‌ام که به این صورت همراهی کنند؛ خصوصاً در پنج سال گذشته سعی می‌کردند پرداخت‌ها در زمان خودش و به موقع باشد. زیرساخت‌های استانی را در اختیار می‌گذاشتند و اعتماد می‌کردند. اگر کار با کیفیت و خوبی تحویل می‌دادید، سال بعد درخواست همکاری داشتند. بعضی از پیمانکارانی که کیفیت کاری‌شان پایین بود، فقط سال اول در اینوتکس بودند. اما کسانی که خروجی خوبی داشتند، سال‌های بعد هم از پارک پیشنهاد می‌گرفتند.

هر نمایشگاهی هم مزایا و هم معایب دارد. از دید خلاقیت واقعاً نمایشگاه در تلاش بوده و خوب هم کار کرده است.

در واقع ما از طرف خود پارک پردیس چالشی به آن صورت نداشتیم، اما از طرف اسپانسرها دخالت غیر اصولی دیده ایم. وقتی دبیرخانه وجود دارد اسپانسرها باید در حوزه کاری خود، مبنای مورد نظر خود را پوشش دهند.

از دید شما بهترین و سخت‌ترین سال اینوتکس پیچ چه سالی بود؟

من بهترین سال اینوتکس پیج را سال ۱۴۰۰ می‌دانم، چرا که جامعه بیشتری را پوشش دادند و ثبت‌نام‌های بیشتری داشتند. همچنین سخت‌ترین سال را سال ۱۳۹۹ می‌دانم، سالی که پاندمی کرونا بود، به دلیل آشنا نبودن افراد با فرهنگ رویداد آنلاین خیلی چالش داشتیم؛ مثلا یکی از افراد در میدان نقش جهان در حال ارائه دادن بود.