نفت 100 دلاری چه تاثیری بر اقتصاد جهانی دارد؟

به گزارش واحد ترجمه ایران دکونومی و به نقل از «نیویورک تایمز»، تحلیلگران معتقدند که قیمت نفت خام برنت پس از تمدید کاهش تولید عربستان سعودی و روسیه، به سطوحی که آخرین بار در ماه‌های اول جنگ اوکراین مشاهده شده بود، رسیده است. چگونه افزایش قیمت سوخت وضعیت موجود جهانی را متحول خواهد ساخت؟

نفت خام در حال حاضر در محدوده 90 دلار در هر بشکه معامله می‌شود و به واسطه چشم‌انداز کاهش بیشتر تولید توسط صادرکنندگان بزرگ نفت، از ژوئن گذشته 25 درصد افزایش یافته است.

این افزایش موج صعودی را در بازارهای سهام و اوراق قرضه جهانی ایجاد کرده است. چشم‌انداز قیمت‌های بالاتر ممکن است تلاش‌های جهانی برای کاهش اثرات تورمی بر اقتصاد جهانی را به چالش بکشد.

عربستان سعودی و روسیه به عنوان تولیدکنندگان بزرگ نفت خام، عوامل اصلی این افزایش قیمت هستند. این دو کشور، هفته گذشته اعلام کردند که کاهش تولید سوخت خود را تا پایان سال تمدید خواهند کرد. همچنین عربستان سعودی عنوان کرد که ممکن است در ماه‌های آینده کاهش تولید بیش‌تری داشته باشد.

«نادیا مارتین ویگن» مدیر Svelland Capital، صبح امروز به بلومبرگ گفت که نفت خام برنت ممکن است به 100 دلار در هر بشکه برسد؛ سطحی که در ماه‌های اول پس از حمله روسیه به اوکراین دیده شده است. در این شرایط بازار جهانی نفت چه واکنشی خواهد داشت؟

1-ممکن است اقتصاد تازه بهبود یافته چین تقاضا برای سوخت را کاهش دهد و قیمت‌ها را پایین نگه دارد.

2-نفت گرانتر می‌تواند بر نرخ بهره تأثیر بگذارد. به این ترتیب، قیمت‌های بالاتر نفت احتمال انقباض‌های مالی بیشتر (به‌ویژه در ایالات متحده) برای کاهش تورم را افزایش می‌دهد.

سرمایه‌گذاران طی دو روز گذشته اوراق قرضه دولتی، از جمله اسناد خزانه داری 10 ساله را به دلیل ترس از اینکه بانک‌های مرکزی برای کاهش اثر تورمی ناشی از افزایش قیمت انرژی ناچار به اعمال فشار بر نرخ بهره باشند، فروخته‌اند.

رهبران جهانی ممکن است از صادرکنندگان تحریم شده نفت کمک بگیرند. صادرات نفت ایران از زمانی که عربستان سعودی شروع به کاهش تولید خود در تابستان امسال کرد، افزایش یافته است و بلومبرگ هفته گذشته گزارش داد که تهران و واشنگتن مذاکراتی در رابطه با جریان سوخت داشته‌اند تا کاهش عرضه در سایر نقاط جبران شود.

دولت بایدن، تنها کاری که می‌تواند برای مقابله با کاهش تولید عربستان انجام دهد، انتقال سوخت بیشتر از سایر کشورها به بازار است. و در این میان «ایران و ونزوئلا بهترین نامزدها هستند.»

ایالات متحده ممکن است گزینه‌های دیگری هم داشته باشد. اما تولیدکنندگان داخلی نفت شیل در کوتاه مدت این خلاء را پر نخواهند کرد. از سوی دیگر بعید است که واشنگتن از ذخایر استراتژیک سوخت خود استفاده کند، زیرا این کار در سال گذشته، میزان ذخایر را به سطوحی که آخرین بار در دهه 1980 مشاهده شده بود، کاهش داد.

سلب مسئولیت: تلاش ایران دکونومی مبتنی بر ارائه محتوای مفید صرفاً جهت افزایش آگاهی مخاطب است و توصیه مالی محسوب نمی‌گردد.

منبع: nytimes