صنعت ماینینگ؛ چالش‌ها و راهکارها

به گزارش واحد ترجمه ایران دکونومی، محبوبیت و البته، اهمیت ارزهای دیجیتال از زمان معرفی بیت کوین یعنی بیش از ده سال پیش تاکنون، به طور قابل توجهی در حال افزایش بوده است. امروزه چند هزار ارز دیجیتال مختلف در بازار وجود دارد که اخیراً مجموع ارزش این بازار نوظهور را به حدود 1.2 تریلیون دلار رسانده‌اند. یکی از حیاتی‌ترین مولفه‌های هر ارز دیجیتال، تأیید تراکنش‌های آن از طریق فرایند ماینینگ یا همان استخراج است. علیرغم این اهمیت، فرایند ماینینگ ارزهای دیجیتال همچنان با چالش‌های مهمی مواجه است که برای تداوم روند رشد این بازار، باید رفع شوند. مقوله مصرف انرژی یکی از مهمترین این چالش‌هاست.

ماینینگ به بیان ساده

ماینینگ رمزارزها و به طور خاص، بیت کوین، فرآیند اعتبارسنجی اطلاعات در یک بلوک بلاکچین از طریق تولید یک راه‌حل رمزنگاری است که باید با معیارهایی خاص مطابقت داشته باشد. پس از رسیدن به یک راه‌حل صحیح، پاداشی در قالب بیت کوین و کارمزدی برای کار انجام شده به ماینری ارائه می‌شود که ابتدا به آن راه‌حل رسیده است.

با گذشت زمان، پاداش استخراج بیت کوین کاهش می‌یابد. این روند اهدای پاداش تا زمانی که 21 میلیون واحد بیت کوین به گردش بازار وارد شود، ادامه خواهد داشت. پس از رسیدن به این عدد، پاداش بیت کوین متوقف شده و ماینرهای بیت کوین از طریق کارمزد پرداخت شده برای پردازش تراکنش‌ها، پاداش دریافت خواهند کرد.

علاوه بر بیت کوین، چندین رمزارز دیگر نیز برای ایجاد بلوک‌های تازه به استخراج نیاز دارند که از آن جمله می‌توان به اتریوم (ETH) پیش از انتقال به مکانیسم اجماع اثبات سهام، لایت کوین (LTC)، دوج کوین (DOGE)، مونرو (XMR)، دیجی بایت (DGB) زی‌کش (ZEC) و ورج (VERGE) اشاره کرد.

چالش‌های اصلی پیش روی ماینرها

به طور کلی، فرایند ماینینگ ارزهای دیجیتال سه نوع هزینه عمده ازجمله هزینه نصب و نگهداری سیستم‌های ماینینگ، زیرساخت شبکه و هزینه انرژی را بر دوش ماینرها تحمیل کند. هزینه برق، هزینه‌ای است که در ازای انرژی مصرفی برای فعال نگه‌داشتن سیستم‌های ماینینگ در 24 ساعت شبانه‌روز و هفت روز هفته پرداخت می‌شود. با توجه به این که این فرایند به میزان برق قابل توجهی احتیاج دارد، هزینه‌های بالایی را نیز به همراه خواهد داشت. علاوه بر برق مصرفی ریگ‌های ماینینگ، هزینه برق سیستم‌های خنک‌کننده در منطقه‌ای که سیستم ماینینگ در آن واقع شده است نیز باید در نظر گرفت. این دستگاه‌ها در حین استخراج گرمای بسیار زیادی تولید می‌کنند و همین امر باعث شده است منتقدان و طرفداران محیط زیست، این صنعت نوپا را شدیداً مورد انتقاد قرار دهند.

در تاریخ کوتاه بیت کوین، فرآیند استخراج آن همیشه مستلزم صرف انرژی بسیار زیادی بوده است. صنعت ماینینگ بیت کوین به طور کلی در کشورهایی مثل چین تمرکز یافته است که برای تولید برق خود به سوخت‌های فسیلی مانند زغال سنگ متکی هستند. پس عجیب نیست که هزینه‌های نجومی انرژی برای استخراج بیت کوین توجه فعالان محیط زیست و ناظران تغییرات آب و هوایی را به خود جلب کرده است. بر اساس برخی برآوردها، فرآیند ماینینگ این ارز دیجیتال به اندازه کل یک کشور برق مصرف می‌کند. البته همانطور که جهان به سمت منابع انرژی تجدیدپذیر تغییر جهت می‌دهد، انتظار می‌رود استخراج بیت کوین نیز سبزتر شود.

بر اساس گزارش موسسه تحقیقاتی “مرکز تامین مالی جایگزین کمبریج” (CCAF)، مصرف برق تقریبی بیت کوین از نرخ سالانه 6.6 تراوات ساعت در ابتدای سال 2017 به 138 تراوات ساعت در اوایل سال 2022 افزایش یافته است که از برق مصرفی کشوری مانند نروژ بیشتر است. در این گزارش، کل میزان گازهای گلخانه‌ای منتشر شده در این صنعت یا به اصطلاح “ردپای کربن” حاصل از استخراج بیت کوین معادل 114 میلیون تن دی‌اکسیدکربن عنوان شده است که با بلژیک قابل مقایسه است.

اوج مصرف برق در فرایند ماینینگ بیت کوین به سال 2022 بازمی‌گردد که به رقمی معادل 204.5 تراوات ساعت رسید. در آگوست 2022 (مرداد و شهریور 1401) این صنعت بین 60 تا 77 درصد از کل برق مصرفی جهان را به خود اختصاص داده بود. حتی کاخ سفید در گزارشی مدعی شد که کل انرژی مصرف شده توسط صنعت ماینینگ بیت کوین در سال 2022 به 50 میلیارد کیلووات ساعت رسیده است. ولی از آن زمان، این معیار روند کاهشی قابل ملاحظه‌ای را در پیش گرفته است تا جاییکه در ماه می 2023 (اردیبهشت 1402)، این عدد به حدود 95.58 تراوات بر ساعت رسید.

نحوه محاسبه هزینه برق مصرفی در فرایند ماینینگ

یک کیلووات (kW) مقیاسی استاندارد از برق مصرفی توسط هر وسیله الکتریکی است. هر کیلووات برابر با 1000 وات است، پس برای محاسبه کیلووات کافی است مقدار وات مورد نظر را در 1000 ضرب کنیم.

برای مثال:

2 کیلووات = 2000 وات

در مقیاس بزرگ‌تر، هر مگاوات برابر با 1000 کیلووات و 1000000 وات است. یعنی:

2 مگاوات = 2000 کیلووات= 2000000 وات

مقیاس سنجش مصرف برق در ریگ‌های ماینینگ، کیلووات ساعت (kWh) است. برای به دست آوردن عددی دقیق از میزان برق مصرفی و هزینه آن در منطقه مورد نظر کافیست:

• میزان وات مصرفی در ریگ ماینینگ خود را مشخص کنید.
• این میزان وات را در ساعت استفاده شده در روز ضرب کنید. (24 ساعت)
• عدد حاصل را تقسیم بر 1000 (وات به کیلووات) و ضرب در تعداد روز (30 روز) نمایید.

برای محاسبه هزینه برق نیز باید هزینه هر کیلووات ساعت انرژی برق از شرکت برق منطقه یا از آخرین صورت حساب محل احداث فارم مشخص باشد. البته به دلیل دخیل بودن عوامل متعددی مثل کارمزدها، هزینه‌های عملیاتی، مالیات‌ها و غیره، تعیین هزینه واقعی به ازای هر کیلووات ساعت کار چندان ساده‌ای نیست. ولی با ضرب کردن میزان کیلووات ساعت ریگ ماینینگ در هزینه هر کیلووات ساعت برق در منطقه مورد نظر می‌توان به برآوردی تقریبی از هزینه استخراج رسید. مثلاً اگر میزان انرژی مصرفی یک دستگاه در ماه 952.56 کیلووات ساعت و هزینه هر کیلووات ساعت برق منطقه 0.678 سنت باشد، هزینه ماهانه کار این دستگاه حدود 64.58 سنت در ماه خواهد بود.

براساس آماری که طبق شاخص مصرف انرژی بیت کوین منتشر شده است، کشورهای کویت، ونزوئلا، میانمار، بحرین و چین از ارزان‌ترین مناطق جغرافیایی و بلاروس، کره جنوبی، وانواتو و جزایر ویرجین ایالات متحده ازجمله گران‌ترین مناطق برای استخراج رمزارزها محسوب می‌شوند.

در ایالات متحده آمریکا نیز، ایالت لوئیزیانا با هزینه 9.28 سنت به ازای هر کیلووات ساعت، واشنگتن (9.56 سنت) و کنتیکت (10.1 سنت) در رتبه‌های اول تا سوم قرار دارند و ایالت‌های ماساچوست (19.94 سنت)، آلاسکا (21.46 سنت) و هاوایی (29.23 سنت) گران‌ترین مناطق هستند.

دلیل پرمصرف بودن فرایند ماینینگ رمزارزها چیست؟

بر اساس مطالعات انجام شده، چهار عامل اصلی را می‌توان به عنوان دلایل اصلی مصرف بالای انرژی و انتشار CO₂ در این صنعت برشمرد که عبارتند از: مکانیسم اجماع اثبات کار (PoW)، افزونگی در ترافیک و بهره‌برداری از شبکه، دستگاه‌های ماینینگ و منابع انرژی.

مکانیسم اجماع اثبات کار

ثابت شده است که ماینینگ با اتکا به مکانیسم اجماع اثبات کار (PoW) نیازهای محاسباتی بالایی دارد و به همین سبب، محدودیت‌های عمده‌ای را بر استفاده مداوم و مقیاس‌پذیری ارزهای دیجیتال تحمیل می‌کند. طبق تحقیقات اخیر، برآورد می‌شود که در مکانیسم اجماع اثبات کار (PoW) بیت‌کوین نزدیک به 18 گیگاوات برق برای 100 میلیون تراکنش در هفته مصرف می‌شود که استفاده عملی از بیت‌کوین را زیر سوال می‌برد. یک مطالعه در سال 2021 پیش‌بینی کرده است که به دلیل رشد سریع بازار ارزهای دیجیتال، فرآیندهای ماینینگ با مکانیسم اجماع اثبات کار (PoW) تا سال 2024، تنها در چین حدود 300 تراوات ساعت (TWh) انرژی برق مصرف کرده و 130 میلیون تن دی‌اکسید کربن (CO₂) تولید می‌کنند.

افزونگی در ترافیک و بهره‌برداری

در حالی که بلاکچین‌های اثبات کار (PoW) از مشکلات مربوط به انرژی رنج می‌برند که عمدتاً ناشی از مکانیسم اجماع است، مصرف انرژی به دلیل عملیات مازاد و ترافیک بالای شبکه در بلاکچین‌های غیر اثبات کار برجسته‌تر است. این مشکل از سیستمی ناشی می‌شود که دفتر کل (لجر) کامل را در تمام گره‌های شبکه ذخیره می‌کند. علاوه بر این، هر گره به طور مستقل عملیات مرتبط با تراکنش‌ها را بر اساس اطلاعات تراکنش‌های موجود انجام می‌دهد. از طرف دیگر، ترافیک اضافی شبکه نیز یکی دیگر از عواملی است که بر این مشکل دامن می‌زند. افزونگی، علاوه بر کاهش کارایی کلی سیستم، مصرف انرژی برق شبکه را نیز افزایش می‌دهد.

دستگاه‌های ماینینگ

برخی از صاحب‌نظران حوزه ماینینگ بر این باورند که اگر تمام فارم‌های ماینینگ مانند تأسیسات KnCMiner در سوئد، از دستگاه‌های استخراج بسیار کارآمد مبتنی بر ASIC استفاده کنند، کل برق مصرفی برای استخراج بیت‌کوین در سراسر جهان با کاهش چشمگیری روبه‌رو می‌شد. شاخص بالای مصرف برق فعلی حاکی از این واقعیت است که در حال حاضر، دستگاه‌های استخراج ناکارآمدی در سراسر جهان استفاده می‌شوند.

با توجه به افزایش سختی استخراج، از زمان معرفی بیت کوین تاکنون دستگاه‌های مختلفی توسط ماینرها استفاده شده است که از آن‌جمله می‌توان به CPU در سال 2009 ، GPU در سال 2010، FPGA در سال 2011 و ASIC از سال 2013 تاکنون اشاره کرد. در جدول زیر، این دستگاه‌ها از نظر هش ریت، بهره‌وری و حداقل مصرف انرژی کل مقایسه شده‌اند.

مقایسه عملکرد دستگاه‌های مختلف ماینینگ

داده‌های فوق نشان می‌دهند که ماینرهای CPU با نرخ ماینینگ 0.01 GH/s ، کمترین توان محاسباتی محاسبه‌شده را با بیشترین مصرف برق به ازای هر گیگاهش داراست، در حالی که دستگاه‌های مبتنی بر ASIC مورد استفاده در این مطالعه، بالاترین توان محاسباتی را ارائه می‌کنند.

منابع انرژی

اولین تحقیقات انجام‌شده در مورد تأثیر مصرف انرژی و اثرات اکولوژیکی آن، تأثیرات منفی سوخت‌های فسیلی بر محیط زیست را تایید کرده است. توجه به این نکته ضروری است که نتایج این مطالعات می‌تواند به استخراج ارزهای دیجیتال مبتنی بر انرژی‌های تجدیدناپذیر نیز تعمیم یابد. در حالی که خود منابع انرژی باعث مصرف بیش از حد انرژی الکتریکی در بلاکچین‌های اثبات کار (PoW) نمی‌شوند، استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر، ردپای کربن بالایی به همراه می‌آورند.

با توجه به توزیع گسترده شبکه‌های ارزهای دیجیتال، به‌دست آوردن سهم دقیقی از میزان مصرف منابع تجدیدپذیر و منابع تجدیدناپذیر انرژی در حین ماینینگ، کار دشواری است. علاوه بر این، در برآورد میزان انرژی مصرفی بر اساس دستگاه‌های مختلف ماینینگ نیز تردیدهایی وجود دارد.

در حالی که برخی از مطالعات استدلال کرده‌اند که منابع اصلی انرژی برای ماینینگ ارزهای دیجیتال، تجدیدپذیر هستند (با سهمی نزدیک به 80٪)، شماری دیگر سهم 61٪ را به منابع انرژی تجدیدناپذیر نسبت می‌دهند. بر اساس نتایج یک مطالعه، آمار استخراج ارزهای دیجیتال در چین، سهم 58 و 42 درصدی را به ترتیب برای انرژی آبی و انرژی زغال سنگ سنگین نشان می‌دهد.

استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر

با توجه به مصرف بالای انرژی الکتریکی در بلاکچین‌های اثبات کار (PoW)، تاثیر آنها بر میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای و تاثیرات زیست محیطی آن باید بیش از هر زمان دیگر مورد توجه قرار بگیرد. محققان اثبات کرده‌اند که با استفاده از منابع تجدیدپذیر انرژی می‌توان میزان انتشار CO₂ را تا حد زیادی کاهش داد. در مطالعه‌ای که در مورد انرژی‌های تجدیدپذیر و انرژی‌های تجدیدناپذیر و تاثیرات آنها صورت گرفت، در بخش اهداف توسعه پایدار (SDG) برای رشد اقتصادی و تجارت، حرکت از سوخت‌های فسیلی به سمت منابع انرژی تجدیدپذیر، اجرای فرآیندهای تولید سازگار با محیط زیست، اجرایی کردن سیاست‌های تجارت سبز، آموزش و افزایش آگاهی جمعی به‌عنوان راه‌حل‌های رفع این مشکل توصیه شده است.

گرچه این توصیه‌ها برای رشد اقتصادی پایدار و به طور کلی، تجارت ارائه شده است، برای ارزهای دیجیتال نیز قابل اجرا هستند. بعضی از محققان به این نتیجه رسیده‌اند که معیارهای قانونی و هزینه تامین انرژی الکتریکی مهم‌ترین عواملی هستند که برای تصمیم‌گیری در مورد محل احداث فارم‌های ماینینگ باید با دقت در نظر گرفته شوند. این مطالعه به این نتیجه رسید که انرژی باد و خورشید بهترین جایگزین‌ها برای شبکه‌های بلاکچین هستند. استفاده از این منابع انرژی تجدیدپذیر باعث می‌شود مصرف انرژی زیاد در صنعت ماینینگ ارزهای دیجیتال اثبات کار، با محیط زیست سازگارتر گردد. به شدت توصیه می‌شود که کشورهایی که فعالیت ماینینگ ارزهای دیجیتال در آنها زیاد است، در استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر سرمایه‌گذاری کنند.

با وجود تمام انتقاداتی که بر تاثیرات زیست محیطی بیت کوین وارد شده است، عده‌ای از طرفداران آن، معتقدند ایراد اصلی از نیروگاه‌هایی است که برق را برای ریگ‌های ماینینگ تامین می‌کنند. استدلال این افراد این است که ماینرها نیز درست همانند خانوارها یا سایر نهادهای تجاری، فقط از زیرساخت‌های الکتریکی که در هر منطقه وجود دارد استفاده می‌کنند.

از ماه مه 2021 (اردیبهشت 1400) که تسلا پرداخت‌های بیت کوین را به دلیل نگرانی‌های زیست محیطی متوقف کرد، بسیاری مسیر انتقاد از مصرف انرژی در شبکه‌های بلاکچین را در پیش گرفتند. با این حال، هرچند پرداختن به مقوله مصرف بالای برق در فرایند ماینینگ بیت کوین اهمیت زیادی دارد، غیرمنصفانه است که بدون اینکه میزان مصرف انرژی در صنایع دیگر ذکر شود، بیت کوین را به تخریب محیط زیست متهم کنیم.

طبق گفته شورای ماینینگ بیت کوین، فرایند استخراج تنها بخشی از انرژی مورد نیاز صنایعی همچون ساخت و ساز (3.77٪)، امور مالی و بیمه (4.45٪)، حمل و نقل (5.41٪) و حمل و نقل هوایی (5.43٪) را مصرف می‌کند. حتی برای استخراج طلا نیز 2.6 برابر برق نسبت به ایمن‌سازی شبکه بیت کوین نیاز است. افزون بر این، صنایع کشاورزی و دامپروری از جمله صنایعی هستند که بیشترین تأثیرات زیست محیطی را دارند.

با این وجود، لزوم ارائه راه‌حل‌هایی برای کاهش مصرف انرژی و تاثیرات زیست محیطی بر هیچ کس پوشیده نیست. یکی از این راه‌ها، ترکیب صنعت ماینینگ بیت کوین با سایر فعالیت‌های تجاری به شیوه‌ای سودمند است. به عنوان مثال، فارم‌های ماینینگ مجهز به خنک کننده‌های آبی می‌توانند گرمای گلخانه‌ها، مزارع پرورش ماهی، ساختمان‌ها و حتی کل جوامع محلی را تامین کنند. در حالی که تنها هشت واتس‌ماینر (WhatsMiners) برای گرم کردن یک گلخانه به ابعاد 10 هزار فوت مربع مورد نیاز است، افزایش دمای آب تا 10 درجه سانتیگراد از طریق ریگ‌های استخراج می‌تواند دوره رشد ماهی قزل‌آلا را تا سه برابر کوتاه‌تر کند. یکی دیگر از موارد استفاده بالقوه شامل توسعه نیروگاه‌های آبی کوچک برای مصرف برق مشترک با جوامع محلی است.

استفاده از گاز همراه (APG) که نوعی گاز طبیعی است، برای تامین انرژی ریگ‌های ماینینگ نیز یکی از نکات برجسته در این زمینه است. این گاز معمولاً در همان محل حفاری سوزانده می‌شود. به جای هدر دادن این منبع، استخراج‌کنندگان بیت‌کوین می‌توانند APG را به انرژی مورد استفاده ریگ‌های خود تبدیل کنند.

سایر چالش‌های پیش روی صنعت ماینینگ

گذشته از مقوله انرژی و انتشار زیاد گازهای گلخانه‌ای، صنعت ماینینگ با چالش‌های دیگری نیز در زمینه تثبیت در محل احداث و تأثیر آن بر جوامع محلی، مسائل امنیتی و نوسانات زیاد درآمد ماینرها مواجه است.

یکی از پدیده‌های جالب انقلاب ماینینگ، ادغام ماینرها در چندین منطقه خاص در سراسر جهان است که ویژگی‌های جغرافیایی و انرژی مشترکی دارند و مهمترین آنها در دسترس بودن برق ارزان است. به دلیل مصرف زیاد انرژی، قیمت برق غالباً عامل اصلی در تعیین سود یا عدم سوددهی ماینرها به شمار می‌رود.

با این وجود، در چنین مناطقی که تراکم ماینرها در آنها نسبتاً زیاد است، نگرانی موجهی در مورد دوام اقتصادی بلندمدت فارم و تأثیر آن بر جامعه محلی در صورت تزلزل عملیات ماینینگ وجود دارد. این نگرانی بر دو شاخص اصلی مرتبط با بی‌ثباتی اصول فاندامنتال اقتصاد ماینینگ استوار است. اولاً این احتمال منطقی وجود دارد که استخراج ارزهای دیجیتال می‌تواند یک حباب اقتصادی ناشی از افزایش هیجانی قیمت‌ها بدون تکیه بر اصول فاندامنتال قوی باشد.

طی دو سال گذشته، ارزش بازار کریپتو از چند میلیارد دلار تا حدود یک تریلیون دلار در نوسان بوده و پیامدهای اقتصادی این نوسانات شدید برای مناطقی که ماینرهای ارزهای دیجیتال بخش عمده‌ای از اقتصاد محلی آن را می‌سازند، بسیار شدید بوده است.

دومین نشانه نگران کننده در مورد اصول اقتصادی ماینینگ ارزهای دیجیتال، به جنبه‌های تکنیکال ساختار مشوق اثبات کار مربوط می‌شود.

 اکثر ارزهای دیجیتال با هدف کنترل عرضه و محدود کردن توانایی یک ماینر در کنترل بیش از حد گره‌های استخراج، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که حل آن‌ها به صورت دوره‌ای سخت‌تر می‌شود و تعداد سکه‌های پاداش برای تأیید یک بلوک تراکنش کاهش می‌یابد. بنابراین، اگر ارزش یک ارز دیجیتال خاص به طور مداوم بالاتر از یک آستانه افزایشی باقی نماند، هزینه انرژی مورد نیاز برای تأیید یک بلوک، بیشتر از ارزش کوین‌هایی خواهد بود که برای تأیید پاداش دریافت می‌شود.

در چنین شرایطی، دیگر استخراج ارزهای دیجیتال منطقی نخواهد بود و ماینرها احتمالاً خیلی سریع فعالیت خود را متوقف می‌کنند و این اتفاق می‌تواند مناطقی که به لحاظ اقتصادی متکی بر استخراج ارزهای دیجیتال هستند را ویران کند.

علاوه بر تأثیر بالقوه بر اقتصاد محلی، نگرانی‌ها در مورد پایایی اقتصادی بلندمدت صنعت ماینینگ ارزهای دیجیتال می‌تواند خود ماینرها را نیز تحت تأثیر قرار دهد. استخراج ارزهای دیجیتال برای شروع، به سرمایه‌گذاری قابل توجهی نیاز داشته و هزینه‌های عملیاتی قابل توجهی را با خود به همراه خواهد داشت. در نتیجه، این کسب‌وکار تنها زمانی ارزش سرمایه‌گذاری دارد که بتوان اطمینان حاصل کرد که درآمد کافی برای پوشش هزینه‌های راه‌اندازی و هزینه‌های عملیاتی آن ایجاد می‌شود.

درآمد حاصل از استخراج ارزهای دیجیتال از محل کوین‌های جدیدی حاصل می‌شود که در ازای تأیید یک بلوک تراکنش، به صورت پاداش دریافت خواهند شد. بنابراین، لازم است که قیمت یک ارز دیجیتال به اندازه کافی بالا باشد تا ماینر بتواند هزینه‌های این کار را پوشش دهد.

با این حال، طی دو سال گذشته هیچ ثباتی در این زمینه در بازار مشاهده نشده است. در این مدت، نوسانات ارزش بازار ارزهای دیجیتال از چند میلیارد دلار تا حدود یک تریلیون دلار باعث ایجاد سیستمی شده است که در آن اکثر ماینرها فقط برای مدت کوتاهی که شرایط بازار مساعد است، قادر به بقا هستند. پس اگر قرار باشد نقش ارزهای دیجیتال در اقتصاد جهانی به قوت خود باقی مانده و همین رشد را ادامه دهد، ضروری است که نوسانات برای حفظ ثبات کار ماینرها به عنوان یکی از حیاتی‌ترین اجزای این بازار، کنترل شوند.

بهترین ریگ‌های ماینینگ سال 2023

با افزایش علاقه سرمایه‌گذاران به بازار کریپتو و ماینینگ بیت کوین، سختی شبکه روزبه‌روز در حال افزایش است و ماینرها برای بقا در چنین بازار رقابتی به وجود دستگاه‌های پیشرفته با توان عملیاتی بالاتر نیاز دارند. همانطور که در بالا اشاره کردیم، سیستم‌های قدیمی‌تر مانند GPUها، دیگر پاسخگوی نیاز ماینرها نیستند و به همین جهت، شرکت‌های فناوری نسخه‌های جایگزین بهینه‌ای را برای آنها ارائه می‌کنند. در ادامه به چند مدل از ریگ‌های ماینینگ برتر سال 2033 اشاره خواهیم کرد که به لحاظ قیمت، مصرف انرژی و قابلیت ماینینگ چند ارز به طور همزمان، پیشتاز هستند:

فراز و نشیب‌های ماینینگ در ایران

در ایران نیز همانند بسیاری از کشورهای دیگر، صنعت ماینینگ از ابتدا با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو بوده است. این صنعت نیز همانند بسیاری از حوزه‌های جدید فناوری، به واسطه سیاست‌های محدودکننده دولتی، مجال برای رشد کافی پیدا نکرده است.

در بدو ورود صنعت کریپتو به ایران و ناشناس بودن آن برای بخش اعظم جامعه، ورود دسـتگاه‌های اسـتخراج رمزارز بـه کشـور نسبتاً ساده بود. ارزش پایین بیت کوین نیز باعث می‌شد حساسیت‌های دولت نسبت به آن زیاد نباشد. ولی از سال 2017 و رشد ناگهانی ارزش بیت کوین، علاقه عمومی نسبت به این صنعت نوپا دوچندان شد.

وجود برق ارزان و خلأ قوانین صریح در این حوزه و در نتیجه نبود مالیات بر درآمد حاصل از این صنعت، ایران را به بهشتی برای ماینرها تبدیل می‌کرد تا جایی که حضور انبوه ماینرهای چینی موجب نگرانی مقامات شد. در همین مقطع، پای دولت به حوزه ماینینگ باز شد. نگرانی اصلی مسئولان از روند رو به رشد ماینینگ در ایران به مصرف بی‌رویه برق و خاموشی‌های احتمالی ناشی از آن مربوط می‌شد.

کم‌کم دولت برای کنترل این وضعیت، اقداماتی را در راستای کشـف و ضبط دسـتگاه‌ها و تعطیلی فارم‌های ماینینگ در سرتاسر کشور صورت داد. خبرهای شوکه کننده‌ای که در آن زمان منتشر می‌شد، از کشف تجهیزات ماینینگ در اماکنی مثل مدارس، دامداری‌ها، ادارات، واحدهای کشاورزی و حتی سردخانه‌ها خبر می‌داد.

در نهایت، مصوبه هیئت دولت با عنوان “آیین‌نامـه اسـتخراج فرآورده‌هـای پردازشـی رمزنگاری شـده” در کشـور در سال 1398 تصویب شد که به موجب آن، اسـتخراج رمزارزهـا بـا اخـذ مجـوز از وزارت صنعـت، معـدن و تجـارت مجـاز شمرده می‌شد. البته در این مصوبه، تعرفه برق صادراتی برای این صنعت لحاظ گردید و بالا رفتن هزینه‌های سرسا‌م‌آور برق، با موج گسترده‌ای از مخالفت‌ها و انتقادات از سوی فعالان این حوزه مواجه شد.

به موجب این آیین‌نامه، استفاده از رمزارزها (فرآورده‌های پردازشی رمزنگاری‌شده) صرفاً با قبول مسئولیت خطرپذیری از سوی متعاملان صورت می‌گیرد و مشمول حمایت و ضمانت دولت و نظام بانکی نبوده و استفاده از آن در مبادلات داخل کشور مجاز نیست.

با این وجود، وضعیـت صنعـت ماینینـگ در کشـور همچنـان نامشـخص اسـت و فعالان این حوزه هنوز امیدوارند با اعمال اصلاحاتی بتوانند راه را برای ادامه فعالیت خود باز کنند.

سلب مسئولیت: تلاش ایران دکونومی مبتنی بر ارائه محتوای مفید صرفاً جهت افزایش آگاهی مخاطب است و توصیه مالی محسوب نمی‌گردد.