جهان پس از ناپدید شدن انسان‌ها چگونه خواهد بود؟
درحالیکه مقوله نابودی بشر و ناپدید شدن تمدن بشری از روی کره زمین همیشه یکی از محبوب‌ترین موضوعات برای تولید فیلم و سریال بوده است، اما تصور کردن چنین سرنوشتی برای فرمانروای این کره خاکی واقعاً کار سختی است. تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که یکسال پس از ناپدید شدن جمعیت کره زمین، چه بر سر سیاره دوست‌داشتنی ما خواهد آمد؟
تا به حال به این فکر کرده‌اید که یکسال پس از ناپدید شدن دسته‌جمعی انسان‌ها، چه بر سر کره زمین عزیز و دوست‌داشتنی ما خواهد آمد؟
به گزارش واحد ترجمه ایران‌دکونومی، رسانه Space سعی کرده چنین آینده‌ای را برای انسان امروزی به تصویر بکشد:
پس از ناپدید شدن ناگهانی کل جمعیت کره زمین، چه بر سر وسایل ما، ساختمان‌هایی که مدت‌ها برای ساختن آنها زحمت کشیده‌ایم، شهرهای ما و محل زندگی ما خواهد آمد؟
چه کسی به حیوانات خانگی غذا خواهد داد؟ چه کسی از محیط اطراف خانه محافظت کرده و به آن رسیدگی خواهد کرد؟
با اینکه مسئله “نابودی ناگهانی نسل بشریت” یکی از محبوب‌ترین موضوعات کتاب‌ها و فیلم و سریال‌هاست؛ اما فکر کردن به پایان واقعی دوران سلطه انسان‌ها بر کره زمین، باز هم موضوع بغرنجی به‌حساب می‌آید.
سکوت بی‌انتها
اگر براساس یک سناریوی تقریباً غیرممکن نسل بشریت بهیکباره از کره زمین ناپدید شود و فقط یک نفر شانس بازگشت و مشاهده اثرات این واقعه را پس از یکسال داشته باشد؛ اولین چیزی که متوجه آن خواهد شد “چیزی که با چشمان می‌بیند” نخواهد بود، بلکه “چیزی که با گوش‌های می‌شود” خواهد بود.
درست است؛ در صورت وقوع این اتفاق، حس شنوایی به بینایی ارجحیت خواهد داشت. چرا؟ به دلیل سکوت مطلق و بی‌انتهایی که عدم وجود انسان‌ها به ارمغان آورده است.
ما به‌عنوان صاحبان بی‌چون‌وچرای کره زمین، مکرراً و در سطح روزانه اصوات بسیار زیادی از خود تولید می‌کنیم. از محل زندگی و کار و تحصیل گرفته تا مسیر عبور و مرور (حتی در آسمان و دریا!)، انسان‌ها همیشه سروصدای زیادی از خود منعکس می‌کنند.
اگر کل جمعیت کره زمین بهیکباره ناپدید شوند، پس از یکسال منظره‌ای که “فرد نجات‌یافته” با آن روبه‌رو خواهد شد کره زمینی پاک‌تر و ساکت‌تر، با آسمانی آبی‌تر و هوایی تمیزتر خواهد بود. خبری از سروصدای روزمره و آلودگی‌های انسانی نخواهد بود و ورزش باد و بارش باران چهره این کره خاکی را از هرگونه کثیفی پاک خواهد کرد.
با عدم حضور انسان‌ها، بازگشت حیات‌وحش به شهرهای پیشرفته‌ای که روزی محل زندگی و کار ما بود نیز اصلاٌ دور از ذهن نیست.
هیچ‌جا خونه خود آدم نمی‌شه!
اگر “فرد نجات‌یافته” پس از گذشت یکسال به خانه خود بازگردد، خبری از آب آشامیدنی و لوله‌کشی نخواهد بود. زیرا سیستم‌های آب‌رسانی نیازمند نظارت و کنترل انسان‌ها هستند و در صورت عدم پمپاژ دائمی، این سیستم‌ها نیز از کار خواهند افتاد.
اما آب باقی‌مانده در لوله‌ها همانجا باقی خواهند ماند و با از راه رسیدن اولین زمستان، به‌شدت منجمد شده و باعث ترکیدن سیستم لوله‌کشی خانه‌ها خواهند شد.
خبری از یکی از مهمترین امکانات رفاهی که همیشه بودنِ آن را دست‌کم میگیریم نیز نخواهد بود: برق! با ناپدید شدن انسان‌ها سیستم‌های برق‌رسانی شهری نیز از کار خواهند افتاد و شهرها در تاریکی و ظلمت فرو خواهند رفت.
به دلیل از کار افتادن سیستم‌های تهویه، گرد و غبار همه‌جا را زیر بار خود دفن خواهد کرد. رشد بی‌رویه گیاهان، علی‌الخصوص گیاهان خودرو و هرز باعث ایجاد منظره‌ای شلخته و آخرالزمانی خواهد شد.
همچنین در نبود انسان‌ها و روش‌های همیشگی پیشگیری، تعداد حشرات چندین برابر شده و کنترل دنیا را در دست خواهند گرفت.
جاده‌هایی که به هیچ‌کجا نمی‌رسند
حتی با گذر زمان کافی، جاده‌هایی که امکان رفت‌وآمد را برای ما میسر می‌کردند نیز از هم خواهند پاشید.
حیوانات اهلی و وحشی با توجه به اقلیم و محیط‌زیست هر منطقه به شهرها هجوم خواهند آورد. ابتدا سروکله حیوانات کوچکتر پیدا خواهد شد: موش‌ها، راکون‌ها، روباه‌ها و حتی سمورها.
و سپس حیوانات بزرگ‌تر و درنده‌خوتری مانند خرس‌ها، گوزن‌ها و گرگ‌ها به محل زندگی سابق ما فرمانروایی خواهند کرد.
با عدم وجود برق، ریتم طبیعی دنیا و طبیعت به حالت اولیه خود بازخواهد گشت. تنها نورِ موجود؛ نور ستاره‌های شب، نور تابیده شده از خورشید و نور بازتاب‌شده از ماه خواهد بود.
همچنین حوادث آتش‌سوزی در طبیعت مکرراً اتفاق خواهند افتاد. ممکن است بر اثر اصابت یک صاعقه درختی و یا ساختمانی آتیش بگیرد و با درنظر گرفتن اینکه انسانی برای خاموش کردن آن حضور ندارد، آتش‌سوزی تا آخرین مرحله که نابودی نهایی است پیش خواهد رفت.
شهر ویران
اگر بعد از یکسال به سازه‌های عمرانی مانند ساختمان‌ها، جاده‌ها و پل‌ها نگاه کنیم؛ تغییر خاصی در آنها نخواهیم دید. اما پس از یک دهه، ترک‌های متعددی در آنها به‌وجود آمده و گیاهان خودرو راه خود را از میان این ترک‌ها باز خواهند کرد.
دلیل این اتفاق بسیار ساده است: کره زمین همواره در حال حرکت است و حرکت دائمی باعث ایجاد فشار و درنهایت ترک خواهد شد.
سدها، پل‌ها، جاده‌ها و همه سازه‌های بشری که روزی باعث رفاه و آسایش ما می‌شدند؛ ویران شده و از بین خواهند رفت.
حیوانات مزرعه‌ای طعمه‌ای آسان و در دسترس برای حیوانات وحشی خواهند شد و در چنین شرایط سهمگینی حیوانات خانگی شانس زیادی برای دوام آوردن نخواهند داشت.
یادی از روم باستان
پس از گذشت هزارسال، جهان پیرامون ما تا حدودی به یاد باقی خواهد ماند. پس از ناپدید شدن انسان‌ها، آثار محوی از تمدنی که روزگاری زندگی روزمره نسل بشر را شکل می‌داد، به جای خواهد ماند.
اما بخش زیادی از این “به‌جا ماندن” وابسته مصالحی است که پیش از ناپدید شدن در ساختن سازه‌های انسانی استفاده کرده‌ایم. هرچقدر مصالح مورداستفاده مقاوم‌تر و قابل‌اطمینان‌تر باشند؛ شانس باقی‌ماندن اثری از تمدن ما برایِ آیندگان بیشتر خواهد بود.
پس از گذشت 1500 سال هنوز هم آثاری از امپراطوری روم باستان برایمان قابل مشاهده است؛ درنتیجه بعید نیست که پس از ناپدید شدن و نابودی ناگهانی بشریت، ردپایی از ما نیز در این کره خاکی باقی نماند.
منبع: space
