ثروتمندترین کشورهای جهان در سال 2023
وقتی به ثروتمندترین کشورهای جهان فکر میکنید چه کشورهایی به ذهنتان میرسد؟ و وقتی به کوچکترین کشورهای جهان فکر میکنید چه تصوری دارید؟ بسیاری از مردم احتمالاً تعجب خواهند کرد وقتی دریابند که بسیاری از ثروتمندترین کشورهای سیاره زمین جزو کوچکترین کشورها هستند.
به گزارش واحد ترجمه ایران دکونومی، بسیاری از ثروتمندترین کشورهای جهان کوچکترین کشورهای جهان نیز هستند. همهگیری جهانی و رکود اقتصادی جهانی به سختی باعث کاهش ثروت عظیم این کشورها شده است. همان طور که در نمودار نشان داده شده است 10 کشور که ثروتمندترین کشورهای جهان هستند به ترتیب عبارتند از: ایرلند، لوکزامبورگ سنگاپور، قطر، ماکائو، امارات متحده عربی، سوئیس، نروژ، آمریکا، سن مارینو
وقتی به ثروتمندترین کشورهای جهان فکر میکنید چه کشورهایی به ذهنتان میرسد؟ و وقتی به کوچکترین کشورهای جهان فکر میکنید چه تصوری دارید؟ بسیاری از مردم احتمالاً تعجب خواهند کرد وقتی دریابند که بسیاری از ثروتمندترین کشورهای سیاره زمین جزو کوچکترین کشورها هستند.
برخی از کشورهای بسیار کوچک و ثروتمند همچون سن مارینو، لوکزامبورگ، سوئیس و سنگاپور، از داشتن سیستمهای مالی پیچیده و قوانین مالیاتی که سرمایهگذاری خارجی، استعدادهای حرفهای و سپردههای بانکی بزرگ را جذب میکنند، سود میبرند. کشورهای دیگری همچون قطر و امارات متحده عربی دارای ذخایر زیادی از هیدروکربنها یا سایر منابع طبیعی پرسود هستند.
وقتی میگوییم کشوری «ثروتمند» است، به خصوص در عصری که نابرابری درآمدی فزاینده بین افراد ثروتمند و دیگران وجود دارد، منظورمان چیست؟ در حالی که تولید ناخالص داخلی (GDP) ارزش تمام کالاها و خدمات تولید شده در یک کشور را اندازهگیری میکند، تقسیم آن بر تعداد جمعیت روش خوبی برای تعیین میزان ثروت یا فقیر بودن جمعیت یک کشور نسبت به کشور دیگر است. در این صورت متوجه خواهید شد که چرا «ثروتمند» بودن یک کشور اغلب مساوی «کوچک» بودن آن است. خیلی ساده، اقتصاد این کشورها در مقایسه با تعداد کم ساکنان آنها به طور نامتناسبی بزرگ است.
با این حال، با در نظر گرفتن نرخهای تورم و هزینه کالاها و خدمات میتوان تصویر دقیقتری از میانگین استاندارد زندگی یک کشور به دست آورد. رقم به دست آمده چیزی است که برابری قدرت خرید (PPP) نامیده و اغلب به دلار بینالمللی بیان میشود، تا امکان مقایسه بین کشورهای مختلف فراهم شود.
آیا باید به طور خودکار فرض کنیم که در کشورهایی که PPP به ویژه بالا است، جمعیت کلی به وضوح بالاتر از سایر نقاط جهان است؟ نه لزوماً. ما با میانگینها سر و کار داریم و در داخل هر کشور نابرابریهای ساختاری میتوانند به راحتی تعادل را به نفع کسانی که دارای مزایای خاص خود هستند تغییر دهد.
همهگیری کووید-19 به روشی که کمتر کسی میتوانست پیشبینی کند، این نابرابریهای پنهان را عیان کرد. شکی وجود ندارد که ثروتمندترین کشورها، (اغلب به دلیل جمعیت مسنتر و سایر عوامل، در برابر ویروس کرونا آسیبپذیرتر بودند) منابع لازم برای مراقبت بهتر از افراد نیازمند را داشتند، اما این منابع برای همه به یک اندازه در دسترس نبود. علاوه بر این، پیامدهای اقتصادی قرنطینهها به کارگران بیشتر از آنهایی که مشاغل پردرآمد داشتند ضربه زد و این به نوبه خود، نوع جدیدی از نابرابری را بین کسانی که میتوانستند به راحتی در خانه کار کنند و کسانی که باید سلامت و ایمنی خود را به خطر میانداختند، دامن زد.
با فروکش کردن همهگیری، تورم در سطح جهان افزایش یافت و روسیه به اوکراین حمله کرد و بحران قیمت مواد غذایی و نفت تشدید شد. بار دیگر، خانوادههای کمدرآمد بیشترین ضربه را دیدند، زیرا مجبور شدند بخشهای بیشتری از درآمد خود را صرف مایحتاج اولیه همچون مسکن، غذا، انرژی و حملونقل کنند. چرا که قیمتهای این دسته از کالا و خدمات نوسانیتر بوده و تمایل بیشتری به افزایش بیشتر دارد.
طبق آمارهای صندوق بینالمللی پول (IMF) در 10 کشور فقیر جهان، میانگین قدرت خرید سرانه 1380 دلار است در حالی که در 10 کشور ثروتمند بیش از 105000 دلار است. از اکتبر گذشته (اکتبر 2022، مهر 1401)، قدرت خرید سرانه در کشورهای فقیر تنها 30 دلار و در کشورهای با درآمد بالا بیش از 5000 دلار افزایش یافته است.
بسیاری از کشورها در این رتبهبندی بهشت مالیاتی هستند، به این معنی که ثروت آنها در ابتدای امر در جای دیگری تولید شده و به طور مصنوعی تولید ناخالص داخلی این کشورها را افزایش میدهد. در حالی که یک قرارداد جهانی برای اطمینان از پرداخت حداقل نرخ مالیاتی 15 درصدی شرکتهای بزرگ در سال 2021 توسط بیش از 130 دولت امضا شد (توافقی که به دلیل مخالفت قانونگذاران و سیاستمداران در بسیاری از کشورها هنوز اجرا نشده است)، منتقدان استدلال کردهاند که این نرخ بالاتر از بهشتهای مالیاتی مانند ایرلند، قطر و ماکائو است.
تخمین زده میشود که بیش از 15 درصد از کشورها بهشت مالیاتی هستند و صندوق بینالمللی پول تخمین زده است که، تاکتیکهای زیرکانه فرار مالیاتی را میتوان به راحتی به 40 درصد از جریانهای سرمایهگذاری مستقیم خارجی نسبت داد. شایان ذکر است که میزان این آمار پیشتر حدود 30 درصد بوده است.
منبع: gfmag
آخرین اخبار اقتصادی