امید به زندگی مناطق مختلف جهان در دوره زمانی 1950 تا 2050
سازمان ملل پیش بینی کرده است که تا 2050 امید به زندگی در بیشتر مناطق جهان از 80 سال فراتر خواهد رفت؛ این در حالی است که تا قرن 19، امید به زندگی در حدود 20 تا 30 بوده است.
به گزارش واحد ترجمه ایران دکونومی، بر اساس چشم انداز جمعیت جهانی سازمان ملل در سال 2022، پیش بینی می‌شود که میانگین امید به زندگی از بدو تولد تا سال 2050، در بیشتر مناطق جهانی از 80 سال فراتر رود. اینفوگرافی زیر مسیر امید به زندگی در بدو تولد را برای هر دو جنس نشان داده و آمارهای سال‌های 1950 و 2000 را با پیش بینی‌های سازمان ملل برای سال 2050 مقایسه می‌کند.
در آغاز قرن نوزدهم، امید به زندگی در هیچ کشوری بیش از 40 سال نبود و بسیاری از جمعیت جهان در فقر شدید، دسترسی محدود به مراقبت‌های پزشکی و فقدان سرویس‌های بهداشتی زندگی می‌کردند.
تا سال 1950، نوزادان در اروپا، آمریکای شمالی، اقیانوسیه، ژاپن و بخش‌هایی از آمریکای جنوبی امید به زندگی بیش از 60 سال داشتند، در حالی که در مناطق دیگر، امید به زندگی نوزادان در حدود 30 سال بود. به عنوان مثال، افراد در “نروژ” 72 سال امید به زندگی داشتند، در حالی که این میزان در “مالی” فقط 26 سال و از سوی دیگر در آفریقا امید به زندگی به طور متوسط تنها 38 سال بود.
از آن زمان، امید به زندگی به طور قابل توجهی در سراسر جهان افزایش یافته است. قابل ذکر است که بین سال‌های 1950 تا 2000 پیشرفت قابل توجهی در آسیا و آمریکای لاتین و دریای کارائیب مشاهده شد.
بهبود امید به زندگی را می‌توان به عوامل مختلفی از جمله پیشرفت در فناوری پزشکی، بهبود زیرساخت‌های مراقبت‌های بهداشتی، بهبود وضعیت بهداشتی، دسترسی به آب تمیز و افزایش آگاهی در مورد سلامت و تغذیه نسبت داد.
تاریخچه امید به زندگی از 10000 سال قبل از میلاد
همان‌طور که در نمودار بالا نشان داده شده است، در بیشتر تاریخ بشر، امید به زندگی هنگام تولد در واقع در محدوده 20 تا 30 سال قرار داشت. تنها از اواسط قرن نوزدهم است که بهبودهای ذکر شده (بهداشت بهداشتی، آب تمیز و غیره) باعث پیشرفت نمایی و منظمی شد که امروزه شاهد آن هستیم.
منبع: visualcapitalist
